Zondag 28 januari 2024

Septuagesima/Roepingenzondag

Laat mij in de morgen uw liefde horen (Ps. 143,8).

Vanaf vandaag, de 1^e zondag van de Paaskring, leven we weer toe naar het Paasfeest. Waarom deze zondag, 63 dagen vóór Pasen, ‘septuagesima’ (= zeventigste) wordt genoemd, daarover lopen de meningen uiteen. Ook wordt de naam ‘circumderunt’ wel gebruikt, naar het introïtus van vandaag: mij ‘omsloten’ de banden van de dood (Ps. 18,5). En ook is het ‘roepingenzondag’, ingesteld door de RK-kerk in 1963 tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, eigenlijk voor de 4^e zondag na Pasen. Maar de laatste jaren is het ook ingeburgerd geraakt in NGK-kring sinds de predikantenopleiding het in 2014 introduceerde (voortgezet door de TU Utrecht) op de laatste zondag van januari. Grappig dat daarmee nu eens voorgelopen wordt op de PKN, die vorig jaar pas voor het eerst een roepingenzondag hield op 1^e Pinksterdag, nadat twee jonge predikanten de noodklok luidden en aandacht vroegen voor het toenemend predikantentekort (Nederlands Dagblad, 27-5-2023).

Roeping

Een mooi woord. Maar (her)kennen we het nog? Weten we wat ermee bedoeld wordt? En belangrijker: doen we er iets mee? Vermoedelijk kennen we allemaal wel de roepingsverhalen uit de Bijbel. In het OT bijv. Abraham, Mozes, Gideon, Samuël, Jesaja, Jeremia en Jona. En in het NT begint het bij de discipelen (eerst de 12 in Matt. 9, Marc. 1 en Joh. 1; later 72 in Luc. 10) en o.a. Zacheüs (Luc. 19). Maar via Paulus (Hand. 9, Gal. 1,15) verbreedt de roeping zich vervolgens eigenlijk wereldwijd (Hand. 2,39).

God roept. In het algemeen, tot geloof. En soms op een bijzondere manier, voor een speciale taak. Oor- en ooggetuigen gingen de wijde wereld in om mensen te vertellen over Jezus Christus, de Redder. De roep om alles van Hem te verwachten en je leven aan Hem te wijden klinkt vandaag de dag nog steeds. Op wonderlijke wijze heeft God zijn woord op schrift laten stellen en van iedere bladzijde van de Bijbel straalt het licht van zijn verlossing ons in het gezicht. Iedereen wordt geroepen. Maar ‘roeping’ is ook persoonlijk en roepingenzondag wil met name jongeren confronteren met de vraag of zij zich misschien geroepen weten tot werk in de kerk.

Praktijk

Aan ambtsdragers wordt bij de bevestiging gevraagd of zij ervan overtuigd zijn dat God zelf hen door zijn gemeente tot die taak ‘geroepen’ heeft. En een predikant werd gewoonlijk ‘beroepen’ door een gemeente wanneer die hem graag wilde hebben. Maar roeping is blijkbaar niet altijd meer zo duidelijk. De meeste Nederlanders hebben er geen idee van dat ze geroepen worden tot geloof in God (iets dat ons als gelovigen best aan het denken mag zetten). Daarnaast zijn we in de kerk vaak al blij als er kandidaat-ambtsdragers ter approbatie aan de gemeente kunnen worden voorgesteld. En dominees verkassen steeds vaker nadat ze eerst hebben gesolliciteerd op een gemeente met een profiel dat bij ze past. Roeping is ook iets lastigs. Het is een zoektocht, weet ik uit ervaring. Het is niet zo simpel dat je kunt bidden ‘Spreek HEER, uw dienaar luistert’ en dat vervolgens alles duidelijk wordt over hoe, wat, waar en wanneer. Het begint bij luisteren. Hoort u, hoor jij Gods roepstem? Neem en lees; luister naar Gods Woord en de verkondiging daarvan. En ga met open ogen en oren door deze wereld om zijn tekens te verstaan (LB 978:4). Je wordt vaak aangespoord om je eigen hart te volgen. Maar het is beter om je hart voor God open te stellen met de bereidheid die Maria had (Luc. 1,38 NBG51). Zoals dat oude lied (LvdK 474) ons oproept: God roept ons allen tot de daad; zijn werk wacht, treedt dan aan! 

Luisteren: https://bit.ly/4aYpiHp