Zondag 4 februari 2024

Sexagesima

Luister vandaag naar zijn stem (Ps. 95,7b).

Bovenstaande psalmtekst is een bijbelse opdracht. Met een grote verantwoordelijkheid. We horen vaak wel, maar luisteren niet altijd. En soms is het goed om in plaats van altijd maar met de mond te willen reageren eerst eens stil te worden (Jac. 1,19). Zoals de dichter van Ps. 131 stil wordt en zijn ziel tot rust heeft gebracht. Niet altijd haantje de voorste willen zijn en hoogmoedig vooraan willen staan. Spreken is zilver, zwijgen goud. Opvallend: we hebben slechts één mond, maar twee oren! Dubbel belangrijk dus om te kunnen luisteren, juist ook wanneer we het hebben over roeping en geroepen worden. Want als we de stap van alleen horen naar goed luisteren hebben gezet, is het vervolgens ook van belang dat we het gehoorde verstaan. En ernaar handelen (Jac. 1,22). Want gelukkig ben je als je naar het woord van God luistert en ernaar leeft (Luc. 11,28).

Vaderliefde

Dat betekent dus serieus werk maken van wat God in zijn Woord tegen ons zegt, ook als ons dat niet altijd even goed uitkomt of zelfs tegen de haren instrijkt. Dat zegt namelijk meer over ons dan over Hem. In een preek over HC Zondag 34 gebruikte onze predikant het voorbeeld van een vader die zijn kind ophaalt van school. Die laat het toch niet gebeuren dat een wildvreemde meneer tegen zijn kind zegt: ‘Kom maar met mij mee’. Onze hemelse Vader eist uit grenzeloze liefde zijn plek op: Hij laat niet toe dat zijn kinderen geroofd worden. Daarom heeft Hij ons zijn goede geboden gegeven: ga niet met die vreemde meneer mee, laat je niet in met dingen die jou kwaad doen en slecht voor je zijn. Het is toch onbestaanbaar om als kind die liefde te negeren?

Onderweg

De wetgeving op de Sinaï viel tussen de bevrijding uit Egypte en het binnengaan in het beloofde land Kanaän. God heeft zijn volk niet bevrijd om het een nieuw slavenjuk op te leggen, maar Hij geeft regels om op een goede manier met die vrijheid om te kunnen gaan. Richtlijnen voor een goed leven en een manier om te laten zien dat je helemaal op God alleen vertrouwt. Niet slechts regeltjes op steen of papier, maar een heus relatiegeschenk. Wij zijn bevrijd van de zonde en onderweg naar het Beloofde Land. Er komen zoveel stemmen op ons af, zoveel vreemde meneren die ons uitnodigen: ‘Kom maar met mij mee’. Het trof mij dat Theoloog des Vaderlands Kees van Ekris in het Nederlands Dagblad (15-1-2024) zei dat leegloop van kerken ook kan komen doordat de kerk zo wereldgelijkvormig is geworden, tam en lauw. Als we de oren laten hangen naar de vele stemmen die ons roepen, wordt ons geloof kleurloos en onze levensweg doelloos. Willen we mee met de wereld en niet teveel opvallen in de maatschappij? Of herkennen we de stem van de Goede Herder en gaat het ons boven alles om Hem te volgen? Willen we achter Hem aangaan, ook als de hobbelige kronkelweg door een donker dal leidt? Of kiezen we liever voor het goed verlichte asfalt, ook al leidt dat pad ons steeds verder van de HERE vandaan? Lezen en luisteren, maar er ook naar leven. Dien God met ogen en oren, maar geef Hem je hart!

Luisteren: https://bit.ly/3tUGqNJ